Sześciowiersze. Czy Nostradamusa?

Ponieważ natykam się co jakiś czas w internetowych artykułach czy wywiadach z tym i owym na powoływanie się na legendarne „Sześciowiersze” (Sixaines) Nostradamusa, których nikt w Polsce nie zna, zrobiłam tłumaczenie tego znanego apokryfu.

To tzw. dodatek Vincenta Sève`a z Beaucaire, wielekroć wydawany w XVII wieku pod nazwą XI centurii. Zawiera zbiór sześciowierszy opatrzony listem do Henryka IV z Nawarry. Sześciowiersze prawdopodobnie powstały po 1602 roku, a ich opisowy styl różni się całkowicie od stylu Nostradamusa. Poza tym w zachowanym rękopisie sygnowanym przez Ruzo: „Przepowiednie Pana Michela Nostradamusa Na stulecie od roku 1600. Przedstawione Królowi Henrykowi IV na początku roku przez Vincenta Aucane z Langwedocji”, znajdują się tylko 54 sześciowiersze, numerowane do 56 z powodu błędnej numeracji, a nie 58 jak w wydaniu książkowym Chevillota. Ta liczba mogła zostać wybrana, aby uzupełnić 42 kwadryny z niedokończonej centurii VII. Badanie grafologiczne nie potwierdziło autorstwa ani Nostradamusa, ani jego sekretarza Chavigny`ego, ani syna.

Sześciowiersze spopularyzował, o ile mi wiadomo, Alexander N. Centurio, niemiecki badacz i komentator Nostradamusa. Książka z jego tłumaczeniem na niemiecki obu listów wstępnych do Centurii oraz wybranymi czterowierszami, którym przypisał historyczne wydarzenia (w dużej mierze błędnie i tendencyjnie, acz kwestie niemieckie są trafne) wyszła w Polsce pt. „Przepowiednie Nostradamusa” w wydawnictwie Videograf II z Katowic. Być może dlatego, że Alexandrowi Centurio przyszło żyć w czasach burzliwych, rozwoju hitleryzmu w Niemczech i II wojny światowej, miał on do dzieła Mistrza nie tylko nabożną cześć, ale i ogromną dozę bezkrytyczności. Mimo, że starał się pracować z tekstem oryginalnym, opanował go „duch wieszczbiarski” zwodzący na manowce wyobraźnię i ego. Na tę przypadłość cierpi wielu komentatorów proroka z Salon, do czego przyczynia się ogromna liczba dezinformacji, fałszywek i podrobionych tłumaczeń czterowierszy, rozpropagowanych w toku dziejów, zwłaszcza w XX wieku.  

Otóż Centurio dopatrzył się w sześciowierszach wydarzeń związanych z Rewolucją Francuską i II wojną światową. Oraz z apokaliptycznymi wypadkami, mającymi nadejść w przyszłości.

I tak sześciowiersz nr 3 przypisał dla Berlina, który w wyniku II wojny, trwającej 5 lat został doszczętnie zrujnowany atakami lotniczymi. Ludność chroniła się przed nimi w schronach przeciwlotniczych, a żołnierze bronili się do ostatka w podziemnych bunkrach. Uważał, że wyraz l`eau (woda) oznacza kwas saletrowy, służący w chemii do rozdzielania metali w stopie, co oznaczałoby powojenny podział Berlina na Wschodni i Zachodni.

Co do sześciowiersza nr 4 Centurio twierdził, że rzeczownik rond (krąg) jest skrótem od włoskiego rondone – orlik, którym to wyrazem nazywano szlachcica ziemskiego. W takim razie przetłumaczył pierwszy wers następująco: „Jako dziecko Orła i Lilii urodzi się wielki Książę”. Według niego ten sześciowiersz zapowiada narodziny Henryka Szczęśliwego, jako potomka starego rodu Burbonów, uważanego za wymarły. Podane konstelacje mają według niego cechować horoskop urodzin tego wielkiego przywódcy, a zatem Saturn w Wadze, a Wenus w Koziorożcu. Ponieważ w roku 1981 miała miejsce koniunkcja Saturna i Jowisza w Wadze, uznał, iż jest to rok narodzin Henryka.

W sześciowierszu nr 8 niektórzy francuscy komentatorzy dostrzegli historię z 1992 roku, gdy krótko przed otwarciem granic ekonomicznych Unii Europejskiej niejaki Wahid Gordji, urzędnik ambasady Iranu w Paryżu, spowodował załamanie relacji dyplomatycznych między Francją i jego krajem. Przypuszczalnie, będąc współwinnym arabskich aktów terrorystycznych, Gordji pozostał długo w schronieniu murów ambasady, i trzeba było długich wysiłków dyplomatycznych, aby uregulować sytuację.

W sześciowierszu nr 13 Centurio zobaczył w „generale Cesarzu” postać Stalina-generalissimusa-jednego niedźwiedzia, który pokonał „awanturnika”, czyli Adolfa Hitlera i skończył życie w glorii zwycięskiego wodza.

W sześciowierszu nr 15 Centurio przetłumaczył Patrona statku jako „Pana wielkiej arki”, tj. papieża z rodu Burbonów, a szczęśliwego Burbona, jako Henryka Szczęśliwego, i widział tu przyszłego wielkiego papieża Kościoła, który powróci do pierwotnej pobożności i skromności chrześcijańskiej, współdziałając z wielkim władcą w czasach wielkiego zwrotu politycznego z lewa na prawo. Kraje wschodu i zachodu, w tym zachodnia Europa będą go długo pamiętać.

W sześciowierszu nr 25 Centurio doliczył się, że w 606 i 609 miesięcy po swych narodzinach, w 1940 roku, Adolf Hitler, potężny Kanclerz, zniszczył francuską władzę, co zaległo wielkim ciężarem w pamięci Francuzów, a co pozwoliło mu defilować jako zwycięzca na Polach Elizejskich. W czasach Proroka z Salon ta sławna aleja jeszcze nie istniała.

W sześciowierszu nr 27 Centurio widział opis skutków wybuchu bomby atomowej, które z powodu napromieniowania terenu odczuwane są przez dziesięciolecia i kolejne pokolenia. Trzeci wiek (fr. age) przetłumaczył jako eon i jest to według niego trzeci wielki rok Słońca, okres trwający 25920 lat ziemskich, podzielony na 12 er, trwających po 2160 lat każda. Zachodzi wtedy zjawisko precesji i przesunięcia kulminacji wiosennej na tle gwiazd stałych. Zatem 3 era to początek ery Wodnika, licząc od czasów Genesis.

W sześciowierszu 29 można zauważyć użycie określenia „gryf”, pochodzącego z czterowiersza 10.86, gdzie Autor nazwał Gryfem przyszłego króla Europy, który wraz z krajami Akwilonu ma zwycięsko uderzyć „króla Babilonu” (w sześciowierszu "Słonia").

Co do sześciowierszy nr 30 i nr 49 Centurio powołał się na Św. Augustyna, który w swoim traktacie „De Antichristo” zacytował przepowiednię męczennika Metodego, która brzmiała: „ów ostatni i największy ze wszystkich królów Franków zawładnie starym Imperium Rzymskim w całej jego rozciągłości, a swoją koronę złoży na Górze Oliwnej w okolicach Jerozolimy.”

Sześciowiersz nr 44 był swego czasu często przytaczany z racji zapowiedzi nastania „królestwa Róży” we Francji. Niektórzy komentatorzy widzieli tu François Mitterranda, który podniósł rzeczywiście do władzy ten symbol, wybierając go dla Partii Socjalistycznej. Trwała ona dwa siedmiolecia, tj. lat czternaście. Jego przeznaczenie zdecydowało się w 1965 roku, w czasie pierwszej kandydatury prezydenckiej, 600 miesięcy po jego urodzinach. Lecz pięć lat po swym dojściu do władzy, Róża „została zraniona" przez konkurenta Mitteranda, Jacquesa Chiraca. W znaku Strzelca, który wziął jabłko za emblemat, jakim została na nowo związana nastał kolejny układ, lecz tym razem Chirac-Jospin, gdy, w piętnaście lat po swym dojściu do władzy, przyjęła jeszcze z Nieba niespodziewaną pomoc: rozwiązanie Wspólnoty Narodów.

W sześciowierszu nr 48 Centurio uważał, że Feniksem ma być odrodzony „dobry król Henryk V”, czyli Henryk Szczęśliwy, który będzie władał długi czas światem.

Jeśli chodzi o moje zdanie, to tak jak i poważni badacze francuscy uważam ten utwór za apokryf, napisany pół wieku po śmierci Nostradamusa przez anonimowego autora. Przepowiednie w nim zawarte noszą wyraźne piętno pomieszania. Z pewnością anonimowy autor świetnie znał Centurie i czasami genialnie łączył punkty, opisując wypadki przyszłe na swój sposób, a ich przebieg brał z różnych czterowierszy. Czerpał również z popularnych przepowiedni o końcu świata. Być może sam był obdarzony umiejętnością jasnowidzenia, tego nie da się wykluczyć. Niektóre sześciowiersze są nieciekawe, być może zostały dopisane inną ręką, byle dojść do wymaganej liczby 58. W oryginalnym tekście można znaleźć perełki Zielonego Języka, jednak nigdy nie mają takiego wyrafinowania jak w dziele Nostradamusa.

Często podawane liczby 600 itd. są nawiązaniem do przepowiedni z Listu do Króla, w którym Mistrz przywołał daty i horoskopy tych lat na dowód swoich przepowiedni.

[11] wszelako mam nadzieję zapisać lata, miasta, stolice, regiony, gdzie owa większość [wydarzeń] nastąpi, jednako w 1585 roku i w 1606 roku, począwszy od obecnych czasów, to jest 14 marca 1557,

oraz użył podobnych dat w qq. 6.54, 8.71, 10.91, które są datami zaszyfrowanymi, co już częściowo wytłumaczyłam na tym blogu.

Ich użycie świadczy, że autor apokryfu chciał wydać się znawcą astrologii oraz miał zamiar przepowiadać na wiek, w którym żył, XVII. Ten zabieg z pewnością napędził nowych czytelników Centurii i klientów wydawcom, którzy ów tekst zaczęli zamieszczać jako dodatek i go promować.

Gwiazdy stałe, czyli nagła zmiana.

                        3.46

Niebo (o Plankusa stolicy) nam przepowiada

Przez klerowne insygnia i przez gwiazdy stałe,

Że do swej zmiany nagle zbliża się wiek,

Nie za swe dobro, nie za swe złe czary.

Zacznijmy od tego, że o grodzie Plankusa (Plancusa) jest wzmianka w Liście do Króla (H95).

[93] na Adriatyku nastanie wielka niezgoda, ten, co będzie zjednoczony zostanie odsunięty, skurczy się do domu to, co wprzód było i jest wielką stolicą, włączając do Pempotama [Wszechwładnego] ową Mezopotamię Europy na 45 stopniu i innych z 40 i 1, 42 i 37 stopnia.

[94] I w owym czasie i w tych stronach piekielna władza postanie na przekór potędze Kościoła Jezusa Chrystusa za sprawą przeciwników Jego prawa. Będzie ona wtórym Antychrystem, jaki będzie prześladować Kościół i jego prawdziwego Wikariusza, środkami władzy świeckich Królów, którzy będą z powodu swej ignorancji kuszeni językami, co potną więcej niż jakikolwiek miecz w rękach szaleńca.

[95] Wymienione panowanie Antychrysta potrwa jeno do ostatka tego narodzonego blisko owego wieku i kolejnego w starym grodzie Plankusa przyłączonych do wybrańca z Modone Fulcy, wskroś Ferrary, wspartego przez Ligurian Adriatyckich oraz bliskością wielkiej Trinacrii.

Mnóstwo zagadek jest w zacytowanych trzech zdaniach, a zwłaszcza w trzecim z nich, jednak pominę teraz wyjaśnianie szczegółów, skupiając się jedynie na samym stołecznym i starym grodzie Plankusa (la cité de Plancus). Zresztą, uważni czytelnicy tego bloga wiele z nich potrafią już zrozumieć. Oprócz samego Plankusa treść tych na poły tajemniczych wersetów sugeruje przepowiadane w różnych świętych i mniej świętych źródłach, tzw. czasy ostatnie. I tym samym związek z niniejszym czterowierszem 3.46. Którego przepowiednia wydaje się z tego powodu nader ważna.

Kim był Plankus?

Dowiemy się tego łatwo choćby z Wikipedii, polskiej, włoskiej i francuskiej. Jego nazwisko tłumaczy się z łaciny jako płaska stopa (platfus), a po uwzględnieniu zmienionej wersji zapisu, jako Plencus oznaczałoby: płaską przestrzeń pełną pieszych, co wiąże nieco treść tego czterowiersza z omawianym już kiedy indziej kwadrynem 2.85, gdzie występuje plein barbe, pełna gładka broda. Przytoczę najpierw charakterystyczne punkty z biografii tej starożytnej osobistości, gdyż Nostradamus przepowiadał także per analogiam, wskazując na podobieństwa dziejów z różnych okresów w tych samych miejscach. Dlatego warto może to wiedzieć, aby lepiej rozumieć będące dopiero przed nami wypadki.

Otóż Lucjusz Munacjusz Plankus urodził się ok. 87 roku p.n.e., a zmarł ok. 15 p.n.e. W trakcie swej bogatej w wydarzenia i zmiany rządów kariery piastował wysokie urzędy państwowe między innymi rzymskiego senatora, prokonsula, konsula oraz cenzora. Jego grób zachował się do dzisiaj, nazywany Mauzoleum Plankusa, w kształcie masywnego cylindra znajduje się w miejscowości Gaeta, na szczycie nadmorskiego wzgórza Monte Orlando. Jest to obecnie niewielkie portowe miasto we Włoszech, na wybrzeżu Morza Tyrreńskiego, w regionie Lacjum. Mieści się w nim baza operacji morskich NATO.

Była to wpływowa postać w Cesarstwie Rzymskim. Aktywność Planka związana była z wieloma miejscami, Rzymem, Galią, Egiptem, Armenią, Syrią, Italią. Warto zatem przypomnieć sobie czterowiersze z przepowiedniami dla Egiptu, Syrii, Lyonu, Marsylii i Lacjum, które już częściowo omawiałam. Z pewnością jego główną stolicą był Rzym, lecz wiedzieć trzeba, że w 43 roku p.n.e., Plankus (po polsku zwany Plankiem) jako gubernator w Galii, zakładał rzymskie kolonie w Lugdunum (czyli Lyonie) i Augusta Raurica (dzisiejsze Augst w Szwajcarii, w pobliżu granicy francusko-niemieckiej), a w czerwcu tamtego roku, w liście do Cycerona wspomniał o istnieniu wioski Cularo (dziś Grenoble).

Prócz Rzymu, stolicy Cesarstwa, grodem Plankusa (de Plancus la cité), a dosłownie „od Plankusa miasto” Nostradamus mógł nazwać francuski Lyon, przez niego ufundowany, czyli istniejący od czasu i za sprawą (jedno z różnych znaczeń partykuły de) Plankusa.

Niebiańskie berła

Wyrażenie z 2 wersu fr. clairs insignes można tłumaczyć jako świetlane znaki, ale z powodu kilka razy zmienianej w różnych wydaniach pisowni trzeba je rozumieć jako: kleryckie (lub klerowe) insygnia. Należy do nich np. pastorał. Do tego forma zapisu par clercs, w Ptasiej Mowie zawiera w sobie ukryte wyrazy: arc des arcs, łuk łuków, co można odnieść do znaku Strzelca, którym rządzi Jowisz. Do tego jasne znaki wskazują na niebo i planetarne układy. Insygnia władzy posiadają władcy i bogowie. Astrologicznie rzecz biorąc sugeruje to ważny wpływ Jowisza dzierżącego piorun, w żargonie astrologów nazywanego czasem Berłem, patrona wyznań religijnych i duchowieństwa. Oraz Saturna, ukazywanego jako starca z kosą lub sierpem, jako swym znakiem władzy, zawiadującego starszyzną i wszelką hierarchią.

Zapewne Nostradamus zwrócił się w ten sposób do znawców astrologii. 

Oznaki nadchodzącej zmiany czasów ujrzycie wcześniej na niebie, pokaże ją któraś wielka koniunkcja Jowisza i Saturna. Oprócz owej królewskiej koniunkcji zwróćcie uwagę na rolę gwiazd stałych w horoskopie. Być może zdołacie wcześniej przygotować się do tego, co ma nadejść!

Ta konkluzja kazała mi sprawdzić horoskopy kilku najbliższych wielkich koniunkcji, wyszedłszy z założenia, że przepowiednia jeszcze się nie spełniła, zatem nie traciłam czasu na poszukiwania w przeszłości. Znalazłam ją bardzo łatwo, ponieważ jest ona najbliższa nam w czasie. Wypadnie 21 grudnia 2020 roku o godzinie 19.19 czasu polskiego dla Warszawy. [Omawiam ją szczegółowo na innym moim blogu pod linkiem>>>]

Gwiazdy stałe

Kiedy oblicza się horoskop jakiegoś ważnego zdarzenia, nieważne, czy tego na ziemi, czy odbywającego się na niebie, należy określić miejsce, którego dotyczy układ planet. Miejsce wpływa na subtelne zmiany w horoskopie. Położenie planet pozostaje takie samo wobec różnych punktów, jednak w każdym z nich o innej godzinie wschodzi i zachodzi światło dnia, oraz na różnej wysokości wznosi się słońce w południe. Owe punkty wschodu, południa, zachodu i północy przesuwają się wraz z obrotem kuli ziemskiej. Rozumiecie teraz, dlaczego Nostradamus wymienił najpierw, a raczej zadał zagadkę odnośnie miejsca, z którego należy patrzeć na niebo i analizować horoskop spotkania ważnych planetarnych władców, dzierżących insygnia, czyli Berła?

Wzmianka o gwiazdach stałych w 2 wersie to następna istotna wskazówka. Gwiazdy stałe, jak sama nazwa wskazuje - nie poruszają się w takim sensie, jak planety. Ich ruch jest tak nieznaczny, że w praktyce uważa się je za niezmienne punkty na nieboskłonie. Stają się ważne w horoskopie, gdy łączy się z nimi któraś planeta bądź oś horoskopu, czyli gdy wschodzą, górują lub zachodzą. Ich wpływ jest różnoraki, zależnie od gwiazdozbioru, w którym świecą. Określają go w dużej mierze nadane im nazwy związane z mitologiami różnych kultur. Jeśli już jednak występuje w horoskopie i jest wyraźny, to ma on w sobie coś z fatum, przeznaczenia nie do uniknięcia. Osoby urodzone w takich chwilach, noszące karmiczne piętno którejś z gwiazd, są jej narzędziem, jak gdyby zaprogramowanym do wypełnienia określonego zadania. Gwiazda daje im moc do spełnienia go, po czym nierzadko usuwa z pola działania, odbierając stanowisko, zdrowie albo życie.
Koniunkcje z gwiazdami stałymi muszą być ścisłe, w granicach od 0 do 1, czasem do kilku stopni, w przypadku zbioru gwiazd lub gwiazd o dużej jasności, aby mogły wywierać odczuwalny wpływ.

Jakie gwiazdy stałe przyświecają wydarzeniom wokół miasta Planka?

Punkt wschodu w Lyonie wypada dokładnie naprzeciwko wielkiej koniunkcji, co od razu wydaje się znamienne dla tego miejsca. Dla Rzymu oś pozioma przesuwa się o kilka stopni w górę znaku Lwa.

Zaś Descendent w ścisłej koniunkcji z oboma Chronokratorami zahacza o dość ścisłe zbliżenie z dwiema gwiazdami stałymi. Silniejszą z nich jest:

Altair – 2^o 07` Wodnika, Alpha Aquilae, bladożółta gwiazda o jasności 0,8 magnitudo w szyi orła, z konstelacji Orła. Nazwa to skrót arabskiego wyrażenia (an-nasr aṭ-ṭā'ir), co oznacza lecącego ptaka. Według Ptolemeusza ma charakter Jowisza i Marsa. Niektórzy odnosili go do zestawu Merkury/Uran/Saturn. Łączy się ją z grą makiaweliczną, zaszczytami, umiejętnością walki, zdobyczami i nieszczęściem. Orzeł ma symboliczny związek imperium starożytnego Rzymu. To zdobywca wojskowy wyruszający na wojnę z wielkim wielbiącym go wojskiem. Jego zdobycze są jednak potem krytykowane i niedocenione. Dyktatura. Inicjatywy społeczne, ambicja, nieustępliwość, moralna wyższość, wielka wola osiągnięcia celu.

Tu należy dodać, że punkt Descendentu jest w tym horoskopie na tyle ważny i tak mocno zaznaczony, że podkreśla rolę jawnego wroga, jak i jawnego sprzymierzeńca wobec przedstawicieli ascendentu, którym są zwykli obywatele. Zapowiada to zatem silną polaryzację w społeczeństwach, sił politycznych i kościelnych, atak, klęskę, zwycięstwo, diametralną transformację konfrontujących się ze sobą.

Drugą, mniejszą gwiazdą, jednak nieco bliższą Chronokratorów jest:

Albireo – 1^o 35` Wodnika, Beta Cygni, podwójna gwiazda o jasności 3,2mag w kolorze żółtego topazu i szafiru w dziobie konstelacji Łabędzia. Jaśniejsza żółta gwiazda tworzy uderzający kontrast kolorystyczny ze swoją słabszą niebieską gwiazdą towarzyszącą. Nazwa pochodzi z arabskiego (minqār al-dajājah), co oznacza "kurzy dziób". Tłumaczenie łacińskie brzmi Rostrum Gallinǣ. Ma charakter Wenus i Merkurego. Jest idealistyczna, wrażliwa, przystojna, schludna, przyjacielska, czysta, szlachetna, inteligentna i dobroczynna. 

Jednym słowem o rząd dusz w ciągu 20 nadchodzących lat walczyć ze sobą będą: żądza potęgi władzy nad światem oraz skromność, pokora, życzliwość, czystość sumienia i uczciwość. Kościół, jeśli się rozsypie w swojej roli instytucjonalnej, może rozpołowić się i działać na kilku frontach, przy czym powrót do życzliwości wobec zwykłego człowieka i społecznych dołów może odrodzić jego ducha. 

To podkreśla wagę i wymowę tego akurat horoskopu Wielkiej Koniunkcji. W innych położeniach nie występuje nic podobnego.

Ponadto Mars w horoskopie znajdzie się na 23^o 11` znaku Barana, czyli w ścisłej kwadraturze do stałej gwiazdy Polluks, a Księżyc na 27<sup>o</sup> 21` Ryb, gdzie dotyka go katastrofalna gwiazda drugiej wielkości Scheat (Szed).

Ważną zasadą takiego gwiezdnego wpływu jest fakt, iż działa on gwałtownie i krańcowo, sprowadzając prędkie wyniesienie, wysokie zaszczyty i równie zaskakujący upadek.

Polluks (Pollux) - Beta Geminorum to najjaśniejsza gwiazda konstelacji Bliźniąt, obecnie jaśniejsza od Kastora. Nosi nazwę syna Zeusa, nieśmiertelnego herosa, a przy tym boksera, Polluksa, który był ukochanym bliźniakiem śmiertelnego Kastora. Polluks jest najbliższym Ziemi olbrzymem, jego średnica jest ok. 8 razy większa od średnicy naszego Słońca, a mocą swego promieniowania dorównuje 34 Słońcom. Z punktu widzenia astrologii w 2000 roku był widoczny na 23^o 13`, a w 2050 roku znajdzie się na 23<sup>o</sup> 55` znaku Raka.

Ma naturę Marsa. Wskazuje na zuchwałość, zdolności do spekulacji oraz określany jest jako "Sędzia bez serca".

Reguły astrologiczne podają, że jeśli występuje nieharmonijny aspekt do Polluksa jakiejś planety ze znaku Koziorożca, wówczas pojawia się ryzyko utraty czci, honoru, dobrej reputacji dla matki. Otóż w naszym horoskopie mamy w takim położeniu Plutona, zaliczanego do planet maleficznych, przebywającego w 6 domu horoskopu, odpowiadającym m. in. za zdrowie ludności, co może niepomyślnie odbić się na kobietach, dzieciach i płodności.
Poza tym jest w omawianym horoskopie jeszcze Mars w domu 10, bardzo silny w swoim znaku, w kwadraturze do Polluksa, stojący naprzeciw gwiazdy Arktur z gwiazdozbioru Wolarza na 23^o Wagi, a według reguł: pojawia się wówczas śmierć przez uduszenie, utonięcie lub morderstwo. Cały czas mowa jest o skali powszechnej wpływów gwiezdnych, ważnych dla całych nacji, krajów i przyrody.

W powyższym horoskopie zaznacza się jeszcze wpływ pomniejszej gwiazdy Scheat na Księżyc znajdujący się na 27^o 21` Ryb.
Księżyc w horoskopach mundalnych symbolizuje ogół społeczeństwa, lud, rodziny, gospodarkę kraju, kobiety i dzieci, nastroje i zdrowie społeczeństwa. Jak podaje Andrzej Wesołowski: „SZED, gwiazda drugiej wielkości w 28° Ryb jest maleficzna, przynosi człowiekowi skupienie uwagi odpowiednich czynników w celu zastosowania kary. Częsta w MC lub prominentna w horoskopach ludzi skazanych na śmierć, dożywotnie więzienie, galery, obóz itp. 28° Ryb grozi uwięzieniem za włóczęgostwo, pasożytnictwo itd..”

To tylko zbiór reguł i spostrzeżeń astrologicznych, które dopiero należy połączyć z wymową wszystkich składowych horoskopu.

Nagła zmiana

Aby przybliżyć Czytelnikom obraz mającej się dokonać nagłej zmiany w ciągu wieku, o której nasz Autor pisze w 3 wersie czterowiersza, po prostu dam kilka cytatów z tekstów prozą.

„nastaną tak nagłe zmiany, że ci, którzy będą wysoko postawieni znajdą się nisko, a ci, którzy będą nisko i przeciętni zostaną wyniesieni wysoko... co szlachetniejsi z religii chrześcijańskiej (wystrzegajmy się nazywania miejsc) będą wzięci do niewoli, schwytani, obrabowani w czasach nieprzyjacielskiej ręki, a poza nią wygnania, ucieczki, niedole, gwałtowne śmierci, publiczne, sromotne, skryte i zatajone.

Później, po jednej nagłej wymianie największych, jednej strony z woli Boga i drugiej ze względu na spisek i podłość nikczemników, nastanie taka, która stanie się powodem tego, że śmierć i ucieczka wielu godnych i niegodnych będzie utrudniona i zmącona...

Boże, racz uchronić nas od podobnych spisków; tak samo obiecaj bronić przywódców i władców od wiary i religii chrześcijańskiej w niniejszym roku! Będzie on straszny i trudny do przejścia, wobec katarów, zapaleń płuc, obolałości, biegunek. Dzielni nękani przez choroby, ustawiczne gorączki, nieznane schorzenie... Amen.” [Almanach za 1559 styczeń]

„A fortuna, która przebywała w wyższym niebie; wywoła jakąś skruszoną pośpieszną zmianę poniżej; i wtedy, gdy zostaną zauważone ważne osoby z podobnych straży będą bezwzględnie wydawane na śmierć ogniową i uścisk potwornych i przerażających okoliczności, oraz w większości poprzez ruinę z wysokości nisko.” [Almanach za 1566 rok] Tu dodam, że fortuna z wyższego nieba to Jowisz.

„najwięksi Królowie, książęta i samowładni panujący z lądu zgromadzą się, uzgodnią traktaty i pokierują sprawami królestw, monarchii, satrapii, urzędów i wszystkich innych materii, które będą o nadrzędnym autorytecie, książęcości i cesarskim poważaniu. Tego właśnie nie osłabiwszy i dzień później doświadczy nagłej i niespodziewanej zmiany czasów i nowych stanowisk na rzecz postawienia niektórych wybranych w wywyższeniu i żałobie dla innych, którzy staną się książętami bardzo nisko i jak wpadną w krańcową rozpacz. Wobec tego nastaną wielkie zwaśnione debaty, niezgody i procesy nawet między osobami wierzącymi, pobożnymi i oznaczonymi krzyżem. Wielkie bębnienia, bicia i bijatyki i wielkie uderzenia przeciw rabusiom, złodziejom, porywaczom, łotrom i buntownikom; które będą przemienione w krańcową nędzę, biedę i sromotną śmierć, jakich nigdy nie bywało.” [Almanach za 1566 rok]

Jest tego dużo więcej, wciąż do poukładania według swojej kolejności w czasie. Dokładniejsze opisy przebiegu wielkiej zmiany można znaleźć odpowiednio w almanachach, do czego zachęcam skrupulatnych badaczy.
W każdym razie z analizy czterowiersza dowiadujemy się, że okres lat 2020-2040 zapoczątkowany spotkaniem Jowisza i Saturna w znaku Wodnika na niebie przyniesie ogromną i błyskawicznie rozprzestrzeniającą się transformację struktur poprzez zniszczenie starego, i trzeba najpierw brać pod uwagę Lyon i Rzym, czyli Francję i Włochy, rolę instytucji Kościoła i świecką politykę. Miasta Planka będą zdeptane przez tłumy pieszych wędrowców, przyczyniając się do ruiny świata nam jeszcze znanego, tak w sensie materialnym, jak kulturowym.

4 wers

"Złe czary", fr. malefices, to złoczynne wpływy malefików, Marsa i Saturna. Nadchodząca zmiana i destrukcja nie ma nic wspólnego z karą za ludzkie grzechy, bądź nagrodą za pobożność, lecz z cyklicznym wielkim procesem przemian, w którym swoje niewidzialne palce macza wyniosły i będący poza ludzkimi kategoriami moralnymi – kosmos. Wypowiedź można rozumieć wielorako, także w ten sposób, że zwycięstwo w wyniku owej zmiany nie będzie należało już ani do dobrych, ani złych w kontekście znanych nam wartości moralnych. Dojdzie do ruiny cywilizacji i zmiany paradygmatu, zmieni się świadomość tych, którzy zdołają przeżyć te niszczące wypadki. Ponieważ moje podane na wstępie tłumaczenie czterowiersza jest siłą rzeczy nieco jednostronne powiem, że zmianę, le change, wyrazu we francuskim rodzaju męskiego, można w oryginalnym tekście odnieść tak samo do nieba nad stolicą Planka, jak wieku, podobnie dobro i zło odnieść do nieba, a nie wieku. Mniej więcej brzmi to tak, posłuchajcie:

3.46

Niebo (od Plancusa stolicy) nam przepowiada,

Przez klerowne insygnia i przez gwiazdy stałe,

Że do jego zmienienia nagle zbliża się wiek,

Nie dla jego dobra, nie dla jego złych czarów.

Pogłębia to zagadkę i daje większą możliwość skojarzeń, sugerując również zmianę wielkiego cyklu gwiezdnego, jakąś zmianę w układzie planetarnym lub położenia Ziemi i konkretny wpływ zjawisk kosmicznych na wydarzenia ziemskie, np. poprzez kometę czy meteory. O których mamy wiele wzmianek w różnych czterowierszach.

Historia XX wieku w Liście do króla Henryka II

Omawiałam już fragmenty bardzo ważnego dla zrozumienia proroctwa Nostradamusa Listu do króla Henryka II, który rozpoczyna II tom Centurii. W trzech wpisach, do których warto wrócić przy obecnych moich rozważaniach, aby lepiej zrozumieć inne części tego tekstu. Dotyczą one dwóch chronologii biblijnych, pierwszej i drugiej, użytych do obliczeń dat oraz tzw. systemu Trithemiusa. List zawiera jeszcze kilka obszernych opisów wydarzeń, które częściowo możemy już zrozumieć, ponieważ się spełniły.

W niniejszym artykule omówię fragment dotyczący historii XX wieku. Sami się przekonajcie, że te skomplikowane zdania złożone dają się rozwikłać i bezbłędnie przypisać faktom historycznym.

Zacznijmy od wersetu H11.

[11] wszelako mam nadzieję zapisać lata, miasta, stolice, regiony, gdzie owa większość [wydarzeń] nastąpi, zarówno w roku 1585 i w roku 1606, począwszy od obecnych czasów, to jest 14 marca 1557,

Owe lata są zaszyfrowane. W roku 1585 rozpoczęła się we Francji „wojna trzech Henryków”, Henryka III Walezego, Henryka z Nawarry i Henryka Gwizjusza, która doprowadziła do eskalacji fanatyzmu religijnego, ale trudno przypisać tej dacie fakty, o których opowiada dalej nasz Autor. Podobnie w roku 1606 nie wydarzyło się nic spektakularnego. O mojej koncepcji cyklów czasu, ukrytych w chronologiach piszę w wymienionych wyżej osobnych artykułach. Tutaj jedynie zastosuję odkryty przeze mnie przelicznik, który sprawdza się także w różnych czterowierszach z dziwnymi datami. Otóż do podanych dat doliczamy zawsze rok, w którym zakończył obrady pierwszy sobór nicejski, tj. 325 i na którym kończy się „Historia Kościoła” Euzebiusza, oraz różnicę lat, jaka dzieli przyjęty przez kościół kalendarz chrześcijański liczony od prawdziwych narodzin Jezusa, tj. 7. Można je wywieźć z podanej przez Nostradamusa chronologii.

Z rachunku 1557+325+7 otrzymujemy 1889 rok, datę rozpoczęcia epoki Słońca, o której piszę gdzie indziej na tym blogu.

Z rachunku 1585+325+7 otrzymujemy 1917 rok!

Z rachunku 1606+325+7 otrzymujemy 1938 rok!

Musimy wziąć pod uwagę błąd „plus minus 1 rok”, o którym wspominał Nostradamus przy wyłuszczaniu swoich chronologii, zatem jasno widzimy tu porę wybuchu Rewolucji Październikowej i „18” związaną z panią upadającą z dalszego tekstu. Oraz datę wybuchu II wojny światowej poprzez atak na Polskę.

[12] i przechodząc o wiele dalej, aż do zdarzenia, które zostanie następnie, na początku 7 tysiąclecia do głębi obliczone, na tyle, ile moja kalkulacja astronomiczna i inna wiedza mogła się rozciągnąć, gdy przeciwnicy Jezusa Chrystusa i jego kościoła zaczną się mocniej mnożyć,

7 tysiąclecie (wielka liczba 7, siódma liczba) to podstawa obliczeń, wzięta z żydowskiej kabalistyki i biblijnych 7 dni stworzenia, jest także wzmiankowana w czterowierszu 1.48, C35, oraz wielu innych zawierających „mniejszą liczbę 7”, np. 7 dni, 7 tygodni, 70, lub 700. Początek złotej ery Saturna, czyli koniec epoki Słońca, która rozpoczęła się wg poprzedniego wersu w 1889 roku po doliczeniu 354 lat owej epoki daje 2243 rok, tj. 6001 rok od stworzenia świata liczony kalendarzem żydowskim (siódme tysiąclecie). To jest granica, do której rozciągają się przepowiednie naszego Autora.

[32] tak dalece, że widzę jako w rozgorzałym zwierciadle, jakoby spochmurniałym widzeniem, wielkich wydarzeń smutne, tragiczne i nieszczęsne przypadki, które nadchodzą z powodu głównych kultów. Po pierwsze do świątyń Boga [inna wersja: od Bogów/wskutek Bogów], po drugie przez tych, którzy są przyziemnie wspierani ma nadejść podobna dekadencja wraz z tysiącem innych katastrofalnych przypadków, których spełnienie pozna się z biegiem czasu;

Nieszczęścia, jakie wieszczy Nostradamus mają się wziąć z poróżnienia religii, upadku kościoła i moralności oraz z rozwoju nauk materialistycznych, a wraz z nimi technologii.

Wyraz Bogowie użyty jest w qq. 1.25, 1.91, 2..30, 4.55, 7.12, 8.78, opisujących czasy wojen religijnych, oraz fanatyczne kulty rewolucyjne i neopogańskie. Chodzi o różne religie czczące Boga pod różnymi imionami, Jehowy, Allacha, Chrystusa, i ugrupowania polityczne skupione wokół dyktatorów czczonych jak bogowie. “Kościołami” Nostradamus nazywa różne ośrodki kultów, nie tylko religijnych, bo także ideologicznych.

„Przyziemnie wspierani” to materialiści i ateiści, wyznawcy idei świeckich i lewicowych, fanatycy ideologiczni. Dysponujący zaawansowanymi technologiami. Z nimi wiąże się panowanie „pani upadłej”.

[33] albowiem Bóg wejrzy na długą jałowość wielkiej pani, która następnie później pocznie dwoje książęcych dzieci;

Wielka jałowa/bezpłodna pani [dame sterile] to ideał Republiki, uosobienie prawicy, tradycji chrześcijańskiej, też ducha, a raczej duszy kościoła katolickiego. Komentatorzy przypisywali jej różne znaczenia. Zwrotem “pani” we Francji określa się Matkę Boską, stąd niektórzy przypisują “bezpłodnej damie” jakiś kult w łonie chrześcijaństwa. Inni widzieli tu monarchię (a nawet konkretnie królową Marię Antoninę i jej dwoje dzieci), w okresie Rewolucji Francuskiej zdetronizowaną przez nowy system, Demokrację i Republikę, który w następnym wieku zapanował na świecie. Fontenbrune dostrzegł w niej ogólnie dynastię Kapetyngów, przerwaną tragicznie przez Rewolucję Francuską. R. Benazra łączył ten zwrot z q. 8.96 i widział tu naród żydowski, pozbawiony własnego kraju, a więc bezpłodny. Ja uważam, iż chodzi o system republikański, jako taki. Republika to ustrój polityczny, w którym władza jest sprawowana przez organ wyłoniony w wyniku wyborów, a więc nieprzekazywalny dziedzicznie (stąd bezpłodność). W republice występują różne systemy rządów, zależnie od organu sprawującego władzę, którym może być: prezydent wybierany na określony czas, z ograniczoną (albo z nieograniczoną) możliwością ponownego wyboru; oraz rząd odpowiedzialny przed parlamentem lub przed prezydentem. Rządzący państwem stanowią klasę uprzywilejowaną (dama), zobowiązaną do przestrzegania zasad moralnych, wyższej kultury i poszanowania religii, aby dawać przykład niższym klasom. W starożytności już w Atenach występowała forma rządów określana obecnie jako republikańska, choć Grecy tak jej nie nazywali. Od V do I wieku p.n.e. panowała Republika Rzymska, w średniowieczu istniały miejskie republiki włoskie, w okresie od XV do XVIII wieku w Polsce, w XVIII wieku powstała w USA oraz Francji. W XIX wieku powstały republiki w Ameryce Łacińskiej, a w XX wieku w Europie, Azji i Afryce. Można więc śmiało przyznać Nostradamusowi, iż “bezpłodność" pani była długa.

[34] lecz ona upadła, ta która będzie jej dołączona w trakcie zuchwałości stulecia śmierci upadłszy w osiemnastce, nie mogąc przejść trzydziestki szóstki, nim stąd zostawi troje męskich potomków i jedno żeńskie, a z nich zyska dwoje - to, które z nimi nigdy nie miało tego samego ojca;

Ona upadła - elle periclitant (dosł. chyląca się ku upadkowi, upadająca, także można się dopatrzeć w tych dwóch wyrazach ukrytego imienia Lilit), Aleksander Centurio tłumaczył jako „nierządnica”, na wzór „wielkiej nierządnicy” z Objawienia św. Jana (Ap. 17,1-6). Nawiązuje do wzmiankowanej wcześniej „dekadencji” (schyłku, upadku). Badacze są zgodnie widzą tu symbol korupcji, „dodanej do systemu republikańskiego”, rozkładającej wszelkie systemy, przedstawianej często przez proroków biblijnych jako „kobieta upadła”, „prostytutka”, „wielka nierządnica”, a w mitologii Lilith. To ona jest matką materializmu, libertynizmu, ateizmu, faszyzmu, komunizmu i wszelkiej tyranii.

Liczby 18 i 36 odnoszą się do sposobu obliczania dat najważniejszych wydarzeń. J.C. Bernard uważał, iż „wiek śmierci w 18” to okres Terroru Rewolucji Francuskiej w XVIII wieku, a liczbę 36 odnosił do ilości królów z rodu Kapetyngów. Ja jednak uważam inaczej.
Wróćmy do daty odszyfrowanej z wersetu 11. Czyli roku 1917 i 1918, kończącego I wojnę światową, w którym „nierządnica babilońska” doszła do władzy w Rosji sowieckiej. Jeśli liczyć czas od 1918 roku do 1936 roku to mamy w tym okresie zrodzenie trzech męskich potomków w postaci faszystowskich Włoch, Niemiec i Hiszpanii, oraz jako czwartą Rosję sowiecką po innym ojcu. Z trzech aktywni okazali się dwaj wodzowie, Hitler i Mussolini.

[35] za sprawą trzech braci będą tak dalece poróżnione, potem zjednoczone i zgodne, że 3 i 4 części Europy zadrżą;

Trzej bracia są i nie są tym samym, co dzieci nierządnicy. Uznaję, że nie są. To USA, Francja, Anglia, w XVIII i XIX wieku poróżnione i walczące ze sobą (Rewolucja Francuska, wojny napoleońskie, odrywające się kolonie angielskie itp.) w XX działały na wspólnym froncie I i II wojny światowej. Tocząc zwycięskie wojny na obszarze 3/4 Europy.

[36] przez najmłodszego wiekiem zostanie wsparta i powiększona chrześcijańska monarchia, wyniesione i niespodziewanie poniżone sekty, odlegli Arabowie, zjednoczone królestwa, obwieszczone nowe prawa;

Najmłodszy wiekiem pośród trzech braci jest USA, to opis jego wielkich wpływów w XX wieku, a zwłaszcza po II wojnie.

[37] z innych dzieci pierwsze zajmie furiackie Lwy ukoronowane, łapy zawieszone powyżej ich nieustraszonych orężnych godeł.

Badacze odnoszą ten symbol do godła lwa jakiegoś kraju, lub miasta. Jednego lwa w herbie mają: Anglia, Hiszpania, Franche Comté, Anjou; trzy lwy koronowane ma Guyenne, Dania, Dalmacja. Określenie furiacki użyte jest także w następnym wersie, odnośnie “drogi na górę Jowisza”, oraz nawiązuje do Furii, rzymskich bogiń zemsty, które ścigały nieubłaganie tych, którzy przekroczyli prawa ludzkie i boskie.

Inne dzieci to Anglia i Francja. Moim zdaniem wers dotyczy Anglii, na mapie znajdującej się powyżej krajów z lwami w godłach, Hiszpanią, Francją i Danią.

[38] Wtóre tak się przedtem pogrąży przez towarzystwo Latynów, że zostanie powołana druga wyprawa drżąca i furiacka zstępująca ku górze Jowisz, aby wspiąć się na Pireneje, nie będzie przeniesiona w starożytną monarchię, nastanie trzecie zalanie ludzką krwią, Mars nie znajdzie się w wielkim poście bardzo długo.

Opis zdaje się częściowo dotykać czasów przyszłych i kolejnego, tj. trzeciego konfliktu w Europie. Wtóre dziecko to Francja, która z początku zgodziła się na współpracę z najeźdźcą i Włochami. Druga wyprawa byłą inwazją armii trzech braci podczas II wojny, skierowaną ku Rzymowi. Góra Jowisz to zapewne Watykan, symbol stolicy hierarchii kościelnej. Konflikt miał miejsce we Włoszech, Francji, nie dotykając i nie przechodząc do Hiszpanii (Pireneje to naturalna granica z Francją). Mars w wielkim poście to czasy długiego pokoju po II wojnie. Pada podpowiedź, że po owym pokoju znów „coś się zacznie” po raz trzeci w wymienionych rejonach. I sugestia pory wielkanocnej.

Latynowie w Centuriach to są Włosi.

Góra Jowisz – Jowisz jest w astrologii patronem Kościoła i Prawa. Góra nawiązuje jednocześnie do Olimpu, siedziby bogów i Zeusa (Jowisza), który nimi władał i do Rzymu, miasta położonego na siedmiu wzgórzach.

[39] I będzie dana córa w trakcie/z powodu konserwacji chrześcijańskiego Kościoła, upadający jego panujący w pogańską sektę nowych niewiernych. Ona będzie miała dwoje dzieci, jedno z wierności i drugie z niewierności z powodu konfirmacji/bierzmowania kościoła katolickiego.

Córa, w formie ruchów feministycznych zaczęła rozwijać skrzydła po I wojnie. Jako pani upadająca zrodziła ruchy komunistyczne i faszystowskie, nazwane nową pogańską sektą. Watykan drżąc o swoją pozycję i trwałość w osobie papieża Piusa XII podpisał pakty z Mussolinim i Hitlerem, godząc się na uwłaczającą współpracę i chroniąc po wojnie zbrodniarzy. Dwoje dzieci córy nierządnej to faszystowskie Włochy (wierne, bo katolickie) i Niemcy (niewierne, bo w dużej mierze protestanckie).

[40] I inne, które ku swemu wielkiemu zmieszaniu i spóźnionej skrusze zapragnie go zrujnować. Będą 3 regiony z powodu skrajnej różnicy lig; owóż poznajomienie: Romania, Germania, Hiszpania, które powołają różne sekty ręką militarną, porzucając 50 i 52 stopni wysokości,

Innym dzieckiem córy upadłej była Rosja sowiecka, niszcząca instytucje kościelne i duchownych, aby po wielu latach zmienić ustrój pokojowo, tj. nawrócić się i spróbować ożywić starą wiarę. Mowa jest o czasach, gdy państwa zaczęły wiązać się w popierające się ligi, z powodu zagrożenia zbrojeniem się trzech dyktatorskich krajów. Faszystowskich Niemiec, Włoch i Hiszpanii. Które zajmą zachodnią i środkową Europę, zagrożą Londynowi, dotrą zwycięsko aż do Kijowa, aby potem te zdobyczne położenia porzucić.

50 i 52 stopni wysokości w Europie odpowiada położeniom Londynu, Belgii, Brukseli, Reims, Luksemburga, Frankfurtu, Bonn, Berlina, Pragi, Krakowa, Warszawy, Kijowa. Zatem obrazują ruchy Niemców w czasie biegu II wojny światowej.

[41] i złożą wszyscy hołdy z odległych wyznań regionom Europy i Północy od 48 stopni wysokości, która pierwsza przez czczą straszność zadrży, potem najbardziej ludy zachodnie, południowe i wschodnie zadrżą,

Owe faszystowskie kraje, wiedzione ręką militarną uległy jednak siłom z dalekiej Europy i Ameryki Północnej. Pierwsza zaatakowana przez Niemców (czczą straszność – zarozumiałość przywódców dufnych w swoją siłę) była Polska leżąca powyżej 48 stopnia i zaliczana do orlego Akwilonu. Później Niemcy zaatakowali Francję, czyli zachód, zajęli kraje na południu, a Włosi Afrykę północną, i w końcu Rosję na wschodzie.

[42] taka będzie ich potęga, że ta oto właśnie [Północ] przez zgodę i unię stanie się niezwyciężoną wobec wojennych podbojów. Z natury będą równi; lecz ogromnie różni z wiary.

Siły owe sprzymierzyły się i ustanowiły gwarancje pokoju dla reszty świata na długo po wojnie. 

Różnica wiary odnosi się do ideologii, republikańskiej Ameryki (idea równości) i komunistycznej Rosji (idea równości wszystkich klas).

[43] Idąc dalej, akurat naówczas pani bezpłodna na skutek większej potęgi, niż owa druga zostanie przyjęta przez dwa narody, przez pierwszy uparty z powodu tego, który miał władzę nad wszystkimi wskroś drugiego i wskroś trzeciego, który rozciągnie swoje siły wedle obwodu wschodu Europy u Panonów ją wyzyskawszy i przegranego, i żaglem morskim poczyni swoje ekspansje w Trinakrii adriatyckiej przez Myrmidona i Germańczyków całkiem upadłego, i będzie zgoła sekta barbarzyńska od Latynów wielce porażona i odegnana.

W tym miejscu Nostradamus wraca do wątku o „pani jałowej” z H33 i jednocześnie zawraca w czasie. Ocenia, że siła pani bezpłodnej jest większa od sił tej upadłej. Wymaga to jednak mobilizacji i uzgodnionego współdziałania krajów pod jednym sztandarem przekonań. Rozumiejąc “panią bezpłodną” jako Republikę można przyjąć, że pierwszy uparty naród, który musiał w jakiś sposób przeciwstawić się zjednoczeniu siły z powodu niezgody na dyrektywy państwa uzurpującego sobie dowództwo to Francja, która na początku wojny poddała się Niemcom w tym momencie „mającym władzę nad wszystkimi”, lecz z biegiem czasu zebrała armię na terenach należących do drugiego narodu i walcząc pod ochroną Anglii. Trzecim narodem działającym od wschodu była Rosja sowiecka, która sięgnęła do Węgier i zajęła część terytorium przegranych Niemiec.

O ekspansji “przez żagiel”, czyli drogą morską i powietrzną przez Atlantyk (Nostradamus wyrazem „żagiel” określał również samoloty) na Morzu Śródziemnym, można wnioskować, że odnosi się do interwencji wojsk amerykańskich, francuskich i brytyjskich zmierzających od południa i zachodu Europy, w wyniku panoszenia się “sekty barbarzyńskiej”, czyli partii faszystowskich Niemiec i Włoch, co od drugiej strony pozwoliło zwyciężyć siłom Akwilonu. Na terenie Włoch siły faszystowskie i komunistyczne zostały skutecznie pokonane.

Panonia – kraje naddunajskie, Austria, Węgry.

Trinakria Adriatycka – potrójny układ państwowo-polityczny działający w rejonie południowej Europy. Chodzi o USA, Anglię i Francję.

Myrmidon to mieszkaniec płd. Tesalii, o mitologicznych korzeniach, według legendy Myrmidoni powstali bowiem z mrówek, w chwili, gdy dręczony plagami rzucanymi przez zazdrosną Herę, syn Zeusa modlił się pod drzewem na wyspie Oenone. Symbol brutalności grabiestwa i bezpardonowości w walce. Chodzi o przywódcę mrowia posłusznego ludu walczącego przeciw Trinakrii, rozumianej jako Troja, czyli Mussoliniego.

Germańscy, Germańczycy (Germaniques) – narody niemiecko-języczne. Można pokusić się o odczytanie: “ludzie Germanika” i zbadanie analogii do Gajusza Klaudiusza Germanika, żyjącego w latach 15 p.n.e. – 19 n.e. Był to sławny wódz rzymski, który odniósł wiele zwycięstw, dowodząc armią w Pannonii i Dalmacji. Powierzono mu dowództwo wszystkich legionów w Galii, gdzie stłumił z powodzeniem bunt żołnierzy. Jako głównodowodzący armią Renu pokonał plemiona germańskie na wschodnim brzegu tej rzeki. Wysłany do Azji poradził sobie z buntem, zajął królestwa Kapadocji i Kommageny zamieniając je w rzymskie prowincje. Kiedy ruszył na Egipt, wbrew woli Tyberiusza, nagle ciężko zachorował i zmarł. Symbol Germanika odpowiadałby zatem niemieckim ekspansjom wojennym pod wodzą Hitlera, w Europie i na świecie.

Sekta barbarzyńska symbolizuje partię nazistowską, która swe przekonania ugruntowała na neopogaństwie germańskim.

[44] Później wielkie imperium Antychrysta zacznie się w Atila [inna wersja: w Arda] i Kserksesa zstępowanie w wielkiej i niezliczonej ilości, tak dalece, że nadejście Ducha Świętego postępujące od 24 [inna wersja: 48] stopnia spowoduje wędrówkę ludów, śpieszącą w obrzydliwość Antychrysta, wywołującą wojnę przeciw królewięciu, które zostanie wielkim wikariuszem Jezusa Chrystusa i przeciw Jego kościołowi i Jego panowaniu z powodu czasów i warunków sprzyjających,

Opis wydarzeń w większości przyszłych, choć już rozpoznawalnych. Nostradamus wymienia dwa źródła wrogich sił, które pojawią się po zakończeniu poprzednio omówionego konfliktu w Europie. Jedno jest miejscem, lecz nosi miano wodza Hunów Attyli, bicza bożego, który żył w V wieku n.e. W innej wersji nazwa pochodzi od Ordy ((kaz. Orda, tat. Aq Urda, tur. Ak Ordu/Orda), wskazując dalej ku mongolskiej krainie i podkreślając mnogość wędrujących ludzi od tej strony subkontynentu. Imperium Hunów rozciągało się od Kaukazu do Węgier, skąd Attyla przedsiębrał wypady na zachód i południe. Poniósł klęskę w Galii pod Troyes w starciu z wojskami rzymskimi złożonymi z Franków, Burgundów i Wizygotów. Wyprawił się na Italię, lecz nie dotarł do Rzymu. Po jego śmierci jego państwo rozpadło się. Symboliczna Atylę [la Atila] należy zatem rozumieć jako strefę naszego kontynentu, objętą niegdyś przez Hunów.

Tam ma się zacząć organizować imperium kogoś/czegoś nazwanego Antychrystem. Główna siedziba wodza Hunów znajdowała się na obszarze Węgier (Hungarii), co jak wiemy w 2015 roku zaznaczyło wyraźnie granicę ludom "Kserksesa".

Drugie źródło zostało porównane do Kserksesa, króla perskiego, pochodzącego z dynastii Achemenidów. Który w 480 p.n.e. wyruszył na podbój Grecji na czele ogromnej, składającej się z 46 nacji armii. Pokonał Greków pod Termopilami, a potem spalił Ateny. Jego flota została rozbita pod Salaminą przez ateńskie okręty pod wodzą Temistoklesa. Po 470 p.n.e. Kserkses ponownie wysłał flotę przeciwko Grecji, ale została ona rozbita pod Eurymedonem w Pamfilii. W przegranych wojnach z Grekami perski władca nie utracił prawie żadnych terytoriów, ale wpłynęły one fatalnie na jego prestiż i skarbiec państwa. Zginął na skutek spisku. 

Użyty tu jako przenośnia, oznacza najazd z rejonu Azji Mniejszej (Iran, Irak) narodów arabskich, co już widzimy w postaci istnych „wędrówek ludów” z tych rejonów do bogatych krajów Europy. Przyjmowanych łaskawie i hojnie, niczym pod wpływem Ducha świętego. Owo zstąpienie Ducha jeszcze się nie dokonało, a prawdopodobnie związane jest z oczyszczeniem i zniszczeniem zmurszałych struktur kościelnych i obudzeniem się prawdziwej wiary wśród chrześcijan.

24 stopień w innych edycjach zostało zmienione na 48 stopień. Są zwolennicy obu wersji. Obie, razem wzięte mogą wskazywać na strefę wpływów “apokaliptycznego konfliktu”, od 24^o po 48^o szerokości północnej. Pozostawiam pierwotną. 

24 stopień odpowiada położeniu zwrotnika Raka na Ziemi. To równoleżnik, leżący dokładnie na szerokości 23°27'; nad nim słońce zawraca w swym pozornym rocznym ruchu po niebie. Może być zatem traktowany symbolicznie w odniesieniu do Słońca, jako monarchy Wszechświata, lub “powrotu Chrystusa” utożsamianego ze Słońcem. Na naszej półkuli to rejon Północnej Afryki (Sahara Północna, Mauretania, Algieria, Libia, Egipt) i Azji Mniejszej (Arabia Saudyjska), w Azji to Indie i Tybet. Na przeciwnej półkuli to Kuba i Meksyk w Ameryce Środkowej.

[45] i poprzedzi przedtem jedno zaćmienie słoneczne - najciemniejsze i najmroczniejsze, którego miało nie być od stworzenia świata, aż do śmierci i męki Jezusa Chrystusa, i od owego do tego naówczas,

Mowa o dwóch zaćmieniach słońca, które jak wiemy symbolizuje u Nostradamusa zachwianie władzy słońca/zachodu. To najciemniejsze, podobne do tego, które przydarzyło się przy ukrzyżowaniu Jezusa miało być porównywalne w rozmiarze skutków z tamtym.

A “Zaćmienie przy śmierci Jezusa Chrystusa” opisane zostało tak: “Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej.” (Mat. 27, 45). “A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy umarli, powstało.” (Mat. 27, 51-52). Jezus pozostawił także proroctwo o swoim nadejściu, gdy: “W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte.” (Mk, 13,24).

[46] i zdarzy się w miesiącu październiku, że jakieś wielkie przesunięcie stanie się faktem, a tak dalece, że posądzi się ciężkość ziemi o utratę swego przyrodzonego pędu i pogrążenie w wiecznych ciemnościach; uprzednio będą w wiosennej porze i wynikłe z nich później skutkiem krańcowych zmian, permutacje rządów, w trakcie wielkiego zatrzęsienia lądu,

Owo "wielkie mroczne zaćmienie" zdarzyło się w październiku 1917 roku w Rosji. Choć wzmianka o zmianach w grawitacji planety, spowolnienie ruchu i wielki mrok sugeruje wręcz kosmiczne przebiegunowanie, to jednak jest to symboliczny opis ogromnych zmian i wstrząsów politycznych na świecie. Przed owym zaćmieniem na wiosnę odbyła się rewolucja lutowa (a właściwie marcowa) doprowadzając do upadku caratu i krańcowego przewrotu w Rosji oraz powstania rządów faszystowskich w Europie. Francuski komentator J.C. Bernard odniósł je do I wojny światowej, która poprzedziła Rewolucję Rosyjską. Wstrząs kontynentu to II wojna światowa w ich wyniku.

Miesiąc październik występuje w czterowierszach: 1.28, 2.81, 4.50, 9.62. W użytym opisie znajdują się zwroty, którymi Nostradamus określał zjawiska polityczne (trzęsienie ziemi, drżenie królestw, permutacja rządów), stąd widać wyraźnie podobieństwo do Rewolucji Październikowej i tak można podeprzeć dalszy wywód, iż “nowym Babilonem” była Rosja sowiecka. 

Permutacje królestw/rządów to inaczej przetasowania. Permutacja jest terminem kabalistycznym, dotyczącym metody przestawiania liter i sylab w wyrazach, aby zaszyfrować, lub odszyfrować ukryty w nich sens. Nostradamus użył tego wyrazu w czterowierszu 1.54.

[47] wobec mnożenia się nowej Babilonii córy nędznej powiększonej przez obrzydliwość pierwszego całopalenia, acz zdzierży tyle jedynie, co 73 lata, 7 miesięcy,

Kontynuacja przemian zapoczątkowanych przez rewolucję październikową. Nowa Babilonia to królestwo córy upadłej, o której była już wcześniej mowa. Ogromne imperium, w którego skład wchodziły mniejsze republiki, podobne do starożytnych babilońskich satrapii. Jej władza wzrosła dzięki przejęciu władzy nad duszami i zbrodniczemu niszczeniu kościoła i duchownych, nazwanego „pierwszym holokaustem”. Władza sowiecka utrzymała się 73 lata.

Licząc od 17 października 1917 roku, gdy dodać podaną ilość lat do tej daty otrzymujemy maj/czerwiec 1991 roku. W tym terminie trwały dramatyczne zmiany w krajach ZSRR, które ostatecznie doprowadziły w grudniu do oficjalnej likwidacji ZSRR i utworzenia Wspólnoty Niepodległych Państw. W czerwcu 1991 roku został wybrany Borys Jelcyn na przywódcę Rosji i można to uznać za punkt przełomowy dla dalszego losu tego kraju.

[48] później następnie stąd wyjdzie z łodygi ta, która miała przebywać tak długi czas bezpłodna, pochodząca z 50 stopni, która odnowi cały kościół chrześcijański.

Wyjdzie z łodygi, to wyrażenie odnosi się do powiązań rasowych, genetycznych. Łodyga wyrasta z ziemi, ku górze, gnąc się pod wpływem wiatrów historii, lecz rosnąc. Podpowiedź, że pojawi się ktoś z "bratniego narodu słowiańskiego". 

Podkreślić trzeba, że dokładnie na 50 stopniu szerokości leży Kraków, skąd “wyszedł” Jan Paweł II, który wsparł obudzenie się pani bezpłodnej w Polsce.

[49] I nastanie wielki pokój, unia i zgoda pośród jednego z jej dzieci od grani zapodzianych i separowanych przez różne rządy;

Chodzi o kraje zapomniane, które zmieniały i traciły swoje granice, pomiędzy tymi państwami, które nie brały ich pod uwagę, tocząc swoje rozgrywki poza ich interesami. Do tego opisu pasuje Polska, Węgry, Czechy, Słowacja, Ukraina, Litwa, Białoruś, a zatem cała środkowo-wschodnia Europa.

[50] i nastanie taki pokój, że pozostanie uwiązany w głębszej czeluści wzniecacz i inicjator wojennej straży z powodu odmienności wyznawców, acz będzie zjednoczone Królestwo Dzikiego Ogłupiola, który będzie udawał mądrego.

W czasach długiego pokoju po II wojnie i zjednoczenia państw w zachodniej Europie w dalekiej Rosji, (czyli głębszych czeluściach kontynentu) skupiła się siła inicjująca konflikt z zamiarem doprowadzenia do kolejnej wojny... Chodzi o tzw. zimną wojnę.

Z powodu odmiennych ideologii powstała „wojenna straż”, co doprowadziło do większego podporządkowania krajów jednej strukturze, wyłoniły się najsilniejsze rządy światowe, a Rosja pod wodzą „dzikiego” Gruzina Józefa Wissarionowicza podporządkowała sobie prawie połowę Europy, posługując się propagandą i ogłupianiem tłumów.

Wyrażenie, które tłumaczę jako królestwo Ogłupiola (Rabieux) na zasadzie podobieństwa do rabiau – dodatkowy zysk, nielegalny dochód (np. Uzyskiwacz), może mieć też związek z wyrazem: rabetir – zgłupieć, ogłupiać (Ogłupiacz), lub pochodzić od rabelaiserie – sprośny żart (Rubasznik). Łącząc sens tych wyrazów, można sądzić, że ukrył się za nim ktoś (lub coś w sensie systemu, organizacji, rodzaju świadomości), kto ogłupiając społeczeństwo zbierał potajemne zyski i bogacił się grubiańsko, apelując do najniższych instynktów i klas społecznych przez fałszywe ideologie oświeceniowe (udawanie mądrego). Aleksander Centurio, za innymi komentatorami wywiódł go z łaciny, rabiosus – dziki, wściekły, co świetnie pasuje właśnie do osoby Stalina.

[51] A strony, miasta, stolice, rządy i prowincje, które porzucą pierwsze drogi, aby się uwolnić, niewoląc się głębiej, staną się potajemnie znużone swoją wolnością i przepadłą doskonałą religią zaczną uderzać w partii lewej, aby zwrócić się na prawo,

“Porzucenie pierwszych dróg” wskazuje na kraje, które odrzuciły religię i stare (pierwotne, podstawowe) prawa, przyjmując ustrój komunistyczny, po czym z biegiem czasu zaczęły do nich powracać. Czyli sowiecki komunizm i europejskie kraje socjalistyczne po II wojnie światowej.

Do przełamania hegemonii rosyjskiej doszło w Polsce, w której – także dzięki aktywności Kościoła - zainicjowano przemiany, długo jeszcze prowadzone przez „lewą” komunistyczną partię rządzącą. Doprowadziły one do zupełnej zmiany ustroju w krajach Europy środkowej, i w samej Rosji.

“Przepadła religia zwieńczona”, czyli taka, w której chodzi o dopełnienie, spełnienie, idealne wypełnienie (parfaite) tego, co zdawało się zgubione. Jan Paweł II stał się takim uwieńczeniem wiary Polaków i “zgubionego” kościoła w krajach bloku radzieckiego.

[52] i przywracając upadłą za długich czasów świętość, z jej wiodącym zapisem, (zanim później wielki pies wyprowadzi najtęższego brytana, który dokona destrukcji wszystkiego, nawet tego, co wprzód było dokonane), będą znów wznosić świątynie tak jak w pierwszych czasach, a kleryk zostanie przywrócony na swoje wiodące stanowisko,

Upadła świętość i długie czasy, długa epoka pokoju, to okres braku poważania dla duchownych i panoszenia się ruchów materialistycznych prowadzących do zeświedczenia społeczeństwa w okresie powojennym, w którym wciąż jeszcze żyjemy. Upadek wpływu Kościoła w krajach posowieckich został zatrzymany, w Polsce i w Rosji zaczęła odradzać się wiara religijna, wciąż buduje się nowe świątynie i prawo kościelne, a nawet podpisanie konkordatu, przywrócone zostało do łask. Co nie ma już miejsca na zachodzie Europy. Kim okaże się wielki pies i najtęższy brytan/pies stróżujący niszczący owe osiągnięcia to już należy do przyszłości.

[53] i zacznie wierzgać i rozpustnie żyć, czynić i popełniać tysiące występków.

Zdaje się, że własnie jesteśmy, jako żyjący w przestrzeni ograniczonej czasem, w tym punkcie owej długiej i trudnej do odczytania przepowiedni.