Stara pełna broda. Daty, część 24

Czterowiersz 2.84 omówiony w poprzednim wpisie pt. "Dziwna mowa", ma swego „brata” obok siebie, którego - jak myślę - warto teraz spróbować zrozumieć, mimo że pozornie nie zawiera wskazówek odnośnie datowania. Opisuje jednak wypadki poprzedzające akcję, która została przepowiedziana w kwadrynie 2.84. Dlatego warto go poznać przy okazji, aby połączyć punkty.

II. LXXXV.

Le vieux plain [plein] barbe sous [soubs] l`estatut [le statut] feuere [fevere],

A Lion faict dessus l'Aigle Celtique:

Le petit grand trop outre perseuere:

Bruit [Bruist] d'arme au ciel: mer rouge Ligustique:

2.85

Starą gładką [inna wersja: pełną] brodę spod statutu surowego,

W Lyonie stanowi powyżej Orzeł celtycki,

Małego wielki zbytek dalej nie ustaje:

Hałas oręża do nieba: morze czerwone Liguryjskie.

Kim jest broda wyjaśnia tekst ukryty. Ale i jasny, bowiem po francusku broda to barbe, mający związek z barbare, barbarzyństwem i Barbarią. Przestawiając litery składowe otrzymujemy d`arabe, Araba bądź arabską, brodę oczywiście.

Miejsca i czas

Lyon może okazać się wieloznaczny, podobnie jak Flora-Florencja w sąsiednim czterowierszu, bowiem również, oprócz nazwy francuskiego miasta na południu, jest znakiem Lwa w zodiaku i ewentualnie symbolem lwa w godle jakiegoś regionu bądź państwa. Należy o tym stale pamiętać, robiąc odczyt, ale i przyglądając się wydarzeniom, które – moim zdaniem – niedługo rozwiną się na zachodzie Europy. Niedługo, to rzecz względna, gdyż zaczątki już trwają na tyle dawno, że wiemy o co chodzi, a reszta dojdzie spełnienia, jak sądzę w przeciągu kilku najbliższych, 2-3 lat. Ale mogę się mylić.

Znak Lwa ciągnie się mniej więcej od 23 lipca do 23 sierpnia każdego roku. We Francji lwa w godle ma na przykład Akwitania, Burgundia, Franche-Comté. Poza Francją to częsty symbol Wielkiej Brytanii w Centuriach, która ma go w herbie.

Orzeł jest pewną zagwozdką. Zawsze wskazuje w Centuriach na strefę północy Europy bądź Ameryki, i na jakiś kraj z godłem orła. Albo kraje. We Francji orłem pieczętowało się kilka starych rodów, w sensie państwowym jedynie cesarstwo Napoleona, i jest to znak Rzymski tak naprawdę, imperialny. Celtowie zamieszkiwali na wielu obszarach Europy, w Centuriach jednak wiążą się głównie z Francją/Galią Celtycką, na terenach południa, która swego czasu dobrowolnie oddała się we władzę cesarskiego Rzymu. Zawsze, gdy Nostradamus ich przywołuje, ma z pewnością na myśli rdzenny miejscowy lud. Sami Celtowie nie gloryfikowali jakoś specjalnie orła, choć oczywiście występował w ich mitologii, ich kultura wiązała się bardziej z postaciami innych totemicznych zwierząt. Moim zdaniem chodzi tu, widząc rzecz jako analogię, o Francję rządzącą się prawami Unii Europy, która jest spadkobierczynią kolonii, praw i idei starożytnego Rzymu.
Francja, jak dawna Celtia pod statutem cesarskiego Orła robi się coraz bardziej arabska i jest skłonna zmieniać obowiązujące dotąd prawa pod wpływem tej nowej większości, chcącej wprowadzić szariat, jako obowiązujący wszystkich. Zaczyna się zdarzać, że burmistrzami, merami czy prezydentami miast czy regionów zostają obywatele ciemniejszej karnacji i innego wyznania, do tej pory lekceważeni jako mniejszość. To początek urzeczywistnienia i wypełniania się dawno powziętego planu.

1 i 2 wers można czytać jako osobne zdania, lub je połączyć w jedno (co zrobiłam w swoim tłumaczeniu). Brzmią nieco inaczej, opisując stan pierwszy, przemieniający się w czasie tak, jak mówi połączony odczyt:

Stara gładka broda pod statutem surowym,

W Lyonie działa na wierzchu Orzeł celtycki,

Gdyby uwzględnić znaczenie Lyonu jako znaku Lwa, mamy dodatkową informację odnośnie czasu, w czasie znaku Lwa lub do czasu Lwa, bowiem takie funkcje w języku francuskim pełni przyimek à.

W 3 wersie można czytać: Le petit grand/Mały wielki (to określenie występuje jeszcze w q. 2.58), lub odnieść przymiotnik grand/wielki do następnego wyrazu trop, który może być traktowany jako przyimek: zbyt/nazbyt, lub rzeczownik: nadmiar/zbytek. Co znów daje różne możliwości odczytu. Podobnie jest z dalszym wyrazem outre: poza/oprócz, który bywa używany jako przyimek, przysłówek i rzeczownik. Pada cały szereg dodatkowych informacji, gdy skupić się na sąsiedztwie poszczególnych wyrazów: mały wielki, wielki zbytek, nadmiar spoza, dalej chce trwać.

Wydarzenia

Po tym wszystkim podsumujmy: mamy wskazanie na Arabów żyjących od dawna pod statutem surowym na jakimś obszarze. Surowy, ostry to ograniczający i karzący zachowania niepożądane. Może tak być w ich starym miejscu zamieszkania, jak tam, gdzie się udają. Przyimek sous/soubs oznacza bowiem tak samo: być pod czymś, stać za czymś, działać spoza czegoś, spod czegoś. Ponieważ czterowiersz dotyczy naszego kontynentu trzeba tu widzieć nację arabską osiedlającą się od dawna w Europie, żyjącą według praw zachodnich, lecz mającą poza tym własny rodzaj praw i „surowy statut”. Pozostając w cieniu, jako mniejszość trwa przy swoim, gotowa do wysunięcia swoich postulatów, gdy tylko nadarzy się okazja. Taką okazją jest oczywiście stanie się większością, o czym opowiada 2 wers.

W nim Nostradamus wspomina Francję i miasto Lyon, południe Francji (Celtów) we władzy imperialnego Orła, czyli moim zdaniem pod jurysdykcją Unii, zarządzanej przez kraj orli (obecnie po Niemcu prezydentuje jej Polak, poza tym Niemcy pełnią rolę gospodarczego dyktatora posunięć całego związku państw). Małe państwo (może też w sensie bycia cząstką dużo większej struktury, nie tylko wielkości obszaru) o wielkim zbytku i nadmiarze kogoś/czegoś, które się przy tym upiera i chce przetrwać to Niemcy i ich przyjmowanie uchodźców arabskich wbrew własnemu bezpieczeństwu, lecz w zamiarze utrzymania wysokiego poziomu życia, co prowadzi do tego, że nieuchronnie staną się mniejszością we własnym kraju. Napływ i nadmiar okazuje się tak duży, że Orzeł przyznaje „pełnej brodzie” pozycję „na wierzchu”, zarządzającą prawem na swoim terenie, gdzie wchodzi w rolę większości.

W 4 wersie pada zapowiedź nagłego zaskoczenia i wybuchu konfliktu międzykontynentalnego. Bowiem mowa jest o Morzu Czerwonym (Zatoka Arabska) i Liguryjskim, które wskazuje na północne Włochy i nieco południe Francji. Tu już przepowiednia z tego czterowiersza zbiega się z poprzednio przeze mnie omówioną, zawartą w sąsiednim kwadrynie 2.84 (przejdź tam>>). Który ciągnie ją dalej.

Bez dalszych dywagacji podaję na koniec swój, być może niedoskonały (proszę cały czas o tym pamiętać), odczyt zawartości powyższego czterowiersza.

Tekst ukryty

1 wers: Stara otwarta równina arabska pod surowym statutem. W 20 stary plan nienawiści wełny [tj. Barana] wypełniony bez przeszkód ujednoliconymi gładkimi [tj. grzecznymi i kulturalnymi] arabami. Jemu ich życie igraszką. Napływ brodatych barbarzyńców. Wnika subtelnie [tam], gdzie jest państwo mające ustawę faworyzującą wszystkich każdego zawodu i statusu. To jest dla wszystkich atut ogniowej srogiej ery.

Dawnego gładko ujednoliconego/zrównanego brodatego araba podporządkowanego surowej ustawie państwowej,

2 wers: w znaku Lwa (?), w Lyonie (czyli Francji), do znaku Lwa (?) stawia powyżej Orzeł celtycki,

3 wers: Małego państwa człowieka o wielkim apetycie wielki zbytek, gdzie srogi nadmiar perski nie ustaje.

Lub: Małego wielkiego państwa zbytek poza wyrokiem śmierci w prochu ognia srogiej perskiej ery chce przetrwać.

4 wers: Pogłoski o broni na niebie. Rozruchy porywcze, huk i wieść o monstrualnej armii nieokrzesanych bydląt lejącej się strumieniem w zamiarze zniszczenia. Na morzu czerwona [czyli zakrwawiona] Liga w odruchu zaskoczenia, zdumiona. Morze Czerwone jest Liguryjskim. Morzem czerwonym [staje się] Ligustia [tj. Liguria].

Przepowiednia z tego czterowiersza, oprócz sąsiadującego z nim ma związek z czterowierszami 10.31 i 10.32, prezentowanymi już kiedyś przeze mnie we wpisie „Mezopotamia Europy”. Oraz z q. 3.26 omówionym we wpisie: "Odrodzenie wielkiego ludu".